Zagłębiowski Everest

Miał być Kraków, ale większą siłę przyciągania rano miało łóżko. Hmm mój leń był tak duży, że dopiero po 11 się zebrałem i wyruszyłem przed siebie. Cel jaki sobie obrałem to zdobycie Śląskiego wróć Zagłębiowskiego Everestu. Początkowo strasznie ociężale mi się jechało, na szczęście z każdym kilometrem było dużo lepiej.

Poprzez Będzin, Pogorię IV i zadupia Dąbrowy dotarłem na Łeverest. Szczyt ten ma zawrotne 390m npm., a co ciekawsze nie tak łatwo go zdobyć. Ostatnie 300m to istne przedzieranie się przez chaszcze, pokrzywy, krzaki jeżyn i inne badziewa. W niektórych miejscach ta bujna roślinność była znacznie wyższa niż Ja sam. Dodać trza doły i dołeczki i niezłe szczytowanie się zrobiło.

Następnym razem nie będę tak uparty jak teraz. Głupotą było wjeżdżanie o dziwo całość w siodle i co totalnie mnie zaskoczyło łatwiej było wjechać niż zjechać. Pewnie zaraz padnie pytanie dlaczego. A dlatego, że ta przyjemność przyniosła niezapomnianą radość w postaci wymiany dętki. Nigdy jeszcze przedniej dętki w 3 miejscach nie załatwiłem!

Dalej już bez przygód. Jakoś tak wyszło, że zamiast najkrótszą drogą do domu udałem się lekko okrężnie. I tak oto wylądowałem w Jaworznie, potem w Mysłowicach, Giszowcu i przez D3S w końcu dotarłem do bazy.



Łeverest